குழந்தையின் குரல்

எப்போதும் ஏதேனும்
ஒரு புழுக்கத்துள்
புதைந்து போகும் மனசு

வாழ நினைக்கிறது

வாடி அழுகிறது
ஒன்றில்லாவிடில்
மற்றொன்றிலிருந்து

எங்கிருந்தாவது
குத்தப்பட்டுவிடுகிறது
ஈட்டிகள், ஊசிகள்
வேல்கள், ஆணிகள்
அரூபமான ஆயுதங்கள்
வெளிப்படையாய்த் தெரியாத
பனிப்போர்கள்

மனம் ஒடுங்கி
என்ன வாழ்வு இது
என்ன பிறப்பு இடு
என்ன நடப்பு இது
என்ன நட்பு இது

எல்லாம் வெறுத்து
சூழல் மறந்து
சுற்றம் மறந்து
சுகம் மறந்து

இறப்பை நோக்கி
இதயம் எழுகையில்
அம்மா என்கிறாள்
குழந்தை

இறப்பு மறந்து
வஞ்சம் மறந்து
மாயச் சூழல் மறந்து

மீண்டும்....மீண்டும்...
மீண்டு
வாழத்துடிக்கிறது
மனசு
******************************************************